Nu het einde van het jaar dichterbij komt, merk ik dat ik vanzelf ga terugblikken. Wat heb ik het afgelopen jaar eigenlijk allemaal gedaan? Wat heb ik opgebouwd? Wat heb ik mogen betekenen? En, minstens zo belangrijk, welke wensen beginnen zich al voorzichtig aan te dienen voor het nieuwe jaar?
Door een onverwachte maar welkome verandering in huis (een kind dat naar een andere kamer verhuisde), ontstond er een mini-verhuizing die groter werd dan gedacht. Kasten open, dozen verschoven, stapels door de handen laten gaan. Het soort opruiming dat niet alleen orde brengt in je huis, maar ook in je hoofd. Tussen de spullen kwamen ook mijn mappen, notities, schema’s en modules tevoorschijn, al het materiaal dat ik in de loop der jaren heb geschreven, verzameld en vormgegeven voor mijn werk met kinderen, jongeren, ouders en professionals.
En toen gebeurde het, ik ging bladeren.
Bladeren door mijn eigen werk voelt soms als een gesprek voeren met een vroegere versie van mezelf. Ik zag hoe mijn inzichten zijn gegroeid, hoe mijn stijl helderder werd, hoe mijn visie steeds meer vorm kreeg. Ik zag behandelingen die ik jarenlang heb gebruikt, psycho-educatie die ik met zorg heb opgebouwd, en schema’s die inmiddels zó vaak van pas komen dat ik ze bijna achteloos inzet. Maar nu, met alles in mijn handen, realiseerde ik me opnieuw hoe waardevol het is.
Wat me vooral opviel? Hoe vaak dezelfde thema’s terugkeren. Prikkelgevoeligheid, overprikkeling, regulatie, hooggevoeligheid, en de complexe balans tussen wat een kind nodig heeft en wat de moderne wereld van hen vraagt. Het zijn de rode draden die steeds opnieuw door mijn werk lopen, als een herkenbare signatuur van de tijd waarin we leven en van mijn betrokkenheid bij deze gezinnen en jongeren.
En precies deze herkenning heeft iets in mij aangezet.
De afgelopen weken ben ik dit materiaal opnieuw aan het doorwerken, ordenen en verdiepen. Niet alleen om het op te ruimen, maar vooral om het verder te brengen. Omdat ik merk dat ouders, jongeren en professionals steeds weer tegen dezelfde vragen aanlopen, en dat het tijd is om al die losse onderdelen samen te voegen tot iets groters, iets dat blijvend steun kan bieden.
Daarom ben ik begonnen aan een serie boeken, boeken waarin ik al mijn ervaring, inzichten, voorbeelden en praktische handvatten bundel. Boeken die aansluiten bij de verschillende leeftijden, van de allerkleinsten tot pubers en jongvolwassenen die hun weg zoeken in een lawaaiige wereld. Boeken die normaliseren in plaats van problematiseren, die laten zien hoe je als ouder, als professional of als jongere zélf richting kunt geven aan prikkels, emoties en ontwikkeling.
Het voelt als een logisch vervolg op alles wat ik de afgelopen jaren heb gedaan, en tegelijk als een frisse start.
Terugblikken geeft helderheid, maar vooruitkijken geeft energie, en dat is precies wat ik nu voel.
Wat komt eraan?
- een boek over prikkelverwerking van kinderen van 0-4 jaar
- een boek over opgroeien in een prikkelrijke wereld over kinderen in de leeftijd van 5-12 jaar
- een boek over volwassen worden in een prikkelrijke wereld, over jeugdigen tussen de 13 en 23 jaar.
Reactie plaatsen
Reacties